தினம் உன்னை பார்க்க வேண்டும்

தினம் உன்னை

பார்க்க வேண்டும்

என்பதற்காகவே

டியூசன் எடுக்கிறேன்

நடத்துனர் பையன்களுக்கு

ஜன்னல் ஓர இருக்கை வேண்டி

நடிப்பும் தானகவே வருகிறது நீ வேண்டுமென்று

உடைந்துபோன உன்

வளையல்களை

மேஜையில் கண்டதால்

அம்மாவிடம் கன்னத்தில் அறை

நீயே விளையாட கொடுத்துவிட்டு

அறைகிறாயேயென

அழுகையில் நான்

குழந்தை பருவத்தில்

அவள் கொடுத்த வளையல்கள்

இவையென்றென்னி

சங்கடத்தில் சென்றுவிட்டால்

எனதருமை தாய்!



நடிப்பும் தானாகவே வருகிறது

நீ வேண்டுமென்று!

அவள் கடைக்கண் பார்வையில்

சிறுவயதில்

ஒளிந்து விளையாடும்போது

நான் வருகிறேனாவென

மெல்ல தலைநீட்டி

கண்களில் அங்குமிங்கும்

தேடியவள் - இன்று

மீண்டும் எனை சிறுவயதிற்கே

அழைத்துச் செல்கிறாள்


அவள் தந்தையுடன் செல்லும்போது

திரும்பிப் பார்த்த

அவள் கடைக்கண் பார்வையில்

ஹார்மோன் மாற்றம்

தந்தை வரவில்லையென்று

தானும் உண்ணாமல் உறங்காமல்

அழுது காத்துக்கிடந்தவள்


இன்று தானில்லாமல்

தந்தை உண்ணாமல் உறங்காமல்

அழுதுகிடக்க வைக்கிறாள்

பூக்களின் வேதனை

உங்கள் ம(ண)னம் கொண்டவர்கள்

சுவாசத்திற்கு - எங்கள்

வாசம் வேண்டுமென்று

பிரித்து செல்லாதீர்கள்

எங்கள் உயிரின் நேசத்தை!

மீண்டும் வா - நான் தெளிந்திட வா!

சலனமற்றுக் கிடந்த

என் மனக்குளத்தில்

உன் பார்வை கணையை

எய்துவிட்டு சென்றவளே


கலங்கி கிடக்கிறேன்

உன் கணையலைகளால்

மீண்டும் வா - நான்

தெளிந்திட வா!

காதலி கரைகிறாள் - காகம் கரைகிறது

அம்மா சொல்கிறாள்

எழுந்திரு

காகம் கரைகிறது

உறவினர் வரலாம்

வண்டி நிறுத்தம் செல்லென்று!


என் தாய்க்கு தெரியுமா

உன் பாட்டி சுட்ட வடைகளை

எனை அழைக்க

உன் தந்தைக்கு தராமல்

என்வீட்டுமேல் எறிந்தவள் நீயென்று!

உறவுகள்

தண்டவாளத்தின்

இணைகோடுகள்

ஒன்றிணைந்தாலும்

ஒன்று பிரிந்தாலும்

பயணம் இரத்தாகும்!

லப் டப்

என்னுள் இருக்கும்

நீ கேட்க

என் இதயத்தின்

மெல்லிசை

அவளின் நினைவுப் பரிசு

பெண்ணே

என்றும் எதிலும் நீயாக

நினைவுகளில் இருக்கிறாய்!


அன்றொரு நாள்

சந்தையில் - நீயென

உன் அக்கா

தோள் தொட்டுவிட்டேன்!


பின் என்ன

உன் வீட்டு காய்கறிகளை

தூக்கி வந்தேன்

கூலிக்காரனாய்!


உன் வீட்டு முற்றத்திற்கு

ஒரு ரூபாய்காக!

பிரிவு

இருவரும் ஒருவராய்

ஓர் பாதையில்!


பிரிகிறது

இருவேறு பாதைகளில்

மாற்றம் வேண்டி!

அழுகை

நெஞ்சத்தில்

பூகம்பம்!


கண்களில்
சுனாமி!

இடநெருக்கடி

இரவு மணி பத்து

மகள் கணவருடன்

அப்பா வீட்டில்!


வீட்டு திண்ணையில்

அப்பா! அம்மா!

விருதுகளுக்காக வாழவில்லை

புகழுக்கு வாழ்பவரல்ல இவர்

கிடைத்த புண்ணியம் தொடர வாழ்பவர்

தகுதிக்கு தந்திருப்பின்

இருபதுகள் முன்பே

தந்திருக்க வேண்டும்

விரல் சப்பும் சிறுவனுக்கு

விருதெனும்போது

அவன் நடக்க கற்றுத் தந்தவனுக்கு

விருதில்லாமல் போனால்

சாலையில் பைத்தியமாய்

திரிபவனும் சாணியெறிவானென

இவ்விருது!

********
(உயர் விருதுகளை மதிக்கிறோம். தரும் விருதுகளை காலத்தே திறமையறிந்து கொடுங்கல். குற்றம் சொல்வார்களேயென தராதீர்கள் - இது யாரையும் புண்படுத்துவதற்காக அல்ல. காலத்தேகிட்டா எதும் பயன்தராதென நம்பும் மக்களின் கருத்து)